Elsterberg

NS wandeling Elsterberg (Veenendaal West – Rhenen)

Op mijn gemak heb ik vanmorgen mijn ontbijt gemaakt en de broodjes voor vanmiddag. Flesjes water in mijn tas en het kruidvat treindagkaartje dat ik van mijn moeder voor m’n verjaardag heb gekregen. Alles bij me? Klaar om de bus van vijf over acht nog te halen. De aansluiting met de trein naar Utrecht en daarna de stoptrein naar Veenendaal is ook goed gegaan. Mijn wandeling over de Elsterberg kan beginnen.

Inchecken

In Utrecht Vaartsche Rijn stapt er een man met een, aan het merk te zien, niet goedkope racefiets in. Hij kijkt zoekend om zich heen en vraagt waar hij kan inchecken. Kennelijk iemand die doorgaans met de tram of bus reist. In de tram of bus moet je binnen inchecken, voor de trein bestaan er poortjes of gele in- en uitcheck palen. Te laat, de deuren sluiten al en de rit richting Bunnik is begonnen. Gelukkig heeft deze trein een conducteur die niet is komen controleren.

Warm en vochtig

Als ik uitstap in Veenendaal West is het al best warm en vochtig. Het wordt een barre tocht. Maar, denk ik, als ik met een temperatuur van boven de dertig graden een rondje Weerterbos kan doen..?( Deze tocht staat niet in mijn dagtocht verslagen. In het warmste weekend van mei ben ik met vriend Henk gaan wandelen in het bos ten noorden van Weert. Een tocht die uiteindelijk 20 kilometer lang werd.)

Een verwilderde huiskat

Ik vind het altijd moeilijk navigeren in een dorp of stad. Ook nu weer loop ik een aantal keer de verkeerde kant uit. Links en rechts haal ik nog wel eens door elkaar. Maar eenmaal uit Veenendaal en in het bos gaat het beter. Het is een afwisselende route door het bos met enkele uitzichtpunten en hier en daar open plekken. Brede beukenlanen en heel smalle paadjes met aan weerszijden af en toe venijnig prikkende braamstruiken. Op een bospadenkruispunt sta ik ineens oog in oog met een verwilderde huiskat die een dikke muis heeft gevangen. We kijken elkaar aan en terwijl ik mijn fototoestel tevoorschijn haal, maakt de zwart-witte kat gebruik van het moment van stilte om er met zijn prooi vandoor te gaan. Te laat voor een foto.

Het leuke van dit bos tussen twee uit de kluiten gewassen dorpsgemeenschappen (Veenendaal en Rhenen) is dat vrijwel iedereen elkaar vriendelijk groet.

De Elsterberg

Bovenop de Elsterberg, zittend onder een boom, eet ik mijn brood op. Even later als ik mijn tocht hervat kom ik een drietal banken tegen. Te laat, mijn brood is al op. In de eerste helft van de wandeling is het behoorlijk klimmen en ik ben blij dat ik in Veenendaal ben begonnen zodat de zwaarste etappe achter de rug is. Op het deels met grind verharde pad over de Elsterberg kom ik een mevrouw op een scootmobiel tegen, ploegend door het af en toe mulle zand.

Rhenen

Daar is de bebouwing van Rhenen. Ik kom langs het gebouw van de Scouting. Boven de ingang hangt een bord met de woorden “het buitenste buitenbos”. Vervolgens doorkruis ik niet een van de beste buurten van Rhenen. Rondom de afvalcontainers lijkt meer afval te liggen dan er in. Daarna gaat het pad richting centrum. De mooie kerk van Rhenen slaat er lustig op los. Nu word ik naar de bank van de Nederrijn geleid. Over de Nederrijn loopt een grote brug. De N233 die Utrecht met Gelderland verbindt. Als ik onder de brug doorloop moet ik nog een stukje langs deze drukke weg om het station van Rhenen te bereiken dat weggestopt is.

De terugreis

De stoptrein die vandaag maar tot Breukelen rijdt zal me naar Utrecht brengen. Op de banken voor mij neemt een stel Groningers plaats, dat is goed te horen en ik vermoed dat het Oost-Groningers zijn. Mijn vermoeden wordt bevestigd als ik opvang dat ze uit Sappemeer komen. De stoptrein weet Utrecht Centraal op tijd te bereiken. Volgens mijn reisplanner op de telefoon reis ik het snelst naar Leiden via Amsterdam Zuid. Dus neem ik de intercity richting Schiphol. Op Amsterdam Zuid zou ik dan een aansluiting op hetzelfde perron hebben met een trein richting Dordrecht. Even voor Amsterdam Bijlmer ArenA, maakt de machinist een noodstop. Er wordt geen informatie gegeven waarom en even later stoppen we op het station.

Leiden Centraal

Terwijl ik sta te wachten tot we stoppen op het volgende station staat een familie net als ik te wachten bij de deuren om de overstap te maken. De mensen moeten naar Rotterdam. Als we de stop op Amsterdam Zuid maken zie ik dat de trein naar Dordrecht er al staat. Op het moment dat deuren van onze trein geopend worden sluit de trein naar Dordrecht de deuren en rijdt weg. Hoezo wachten op elkaar? De familie uit Rotterdam staat bedremmeld te kijken.

Als het dan ook nog eens gaat regenen is de sfeer compleet. Na een kwartier komt de trein naar Den Haag Centraal binnen. Als deze vertrekt laat ik de Rotterdamse familie achter die wacht op de volgende trein. Op Leiden Centraal mis ik mijn aansluitende bus, maar de regen is gestopt. Met ruim 20 kilometer in de benen ben ik niet meer in staat om het eindje naar huis te lopen en wacht op de volgende bus.

Meer foto’s? Klik dan hier.