Frankfurt am Main 2014

Als ik om acht uur de deur achter me dicht trek lijkt er nog geen wolkje aan de lucht. Eenmaal in Amsterdam begint de heisa. Op het internationale treinsamenstellingsbord staat dat mijn rijtuig zich vooraan bevindt. Als de trein arriveert staat rijtuig nummer 21 helemaal achteraan. Er is gelukkig nog even tijd, maar voor iemand die niet zo lekker loopt is het een heel eind. Er is even voor negen uur een aanrijding bij Breukelen waardoor veel treinen uitvallen en anderen worden omgeleid. Ook de ICE naar Frankfurt rijdt anders dan normaal. Gevolg: al in Utrecht is er een vertraging. Deze vertraging houdt aan en wordt alleen maar meer.

Aankomst in Frankfurt am Main

Naast mij neemt een fotografe plaats die even na het middaguur, als we de Duitse grens passeren haar boterhammen met geitenkaas gaat nuttigen. Ik heb een déjà vu en zie in gedachten Hennie, de begeleidster van de fotogroep van DAC, die vaak haar boterham belegde met hetzelfde beleg. Mijn medepassagier is iemand van weinig woorden en bewerkt stilletjes haar foto’s op de meegenomen laptop.

Inmiddels naderen we Keulen, waarna de ICE haar snelheid mag verhogen naar 300 km per uur. Gelukkig veranderen we hier van rijrichting, zodat ik niet met 300 km per uur achteruit getrokken wordt. Met ruim 250 km per uur rijdt de trein een tunnel in, wat je goed aan je oren kunt voelen. Ter vergelijking bij Lelystad zit ook zo’n tunneltje waar de trein maar met een vaartje van 90 doorheen gaat, omdat er geklaagd werd vanwege de druk op de oren. De trein mag hier met een veel hogere snelheid door. De Duitsers zijn geen watjes… Eenmaal aangekomen in Frankfurt valt de duisternis snel in.

Frankfurter Zoo

Aangezien er op de hoek een goede bakker zit en in het hotel zeven euro moet worden betaald voor een ontbijt, was voor mij de keuze snel gemaakt. Na mijn ontbijt stond ik rond negen uur bij de ingang van de Frankfurter Zoo. Het was misschien wat te vroeg, want sommige gebouwen gingen pas na 10 uur open en toen ik een van de oppassers vriendelijk groette, gaf die geen krimp en liep gewoon door. Er waren ook weinig dieren te zien. De tuin zelf is ruim van opzet en ziet er op een zomerse dag vast mooier uit dan vandaag.

Struwwelpeter museum

Wat ziet de wereld er toch somber uit als het grijs en regenachtig weer is. Zo ook in Frankfurt vandaag. Ik moest even zoeken maar uiteindelijk vond ik na een korte rit met de U-bahn (de Frankfurter metro) het Struwwelpeter-museum. Het verhaal van de psychiater die later heel verdienstelijk kinderboeken is gaan schrijven wordt in dit museum verteld. Het is vooral voor kinderen bedoeld en toen die laatste in grote getalen binnenkwamen was voor mij de tijd om te gaan.

Mijn voeten willen niet meer dus moet ik mijn tocht afbreken en terug naar het hotel.

Na een ritje met de tram, die hier op het plein stopt, ga ik bij een lokale ReWe supermarkt even boodschappen doen. In de tram hoef je niet op de stopknop te drukken. Die is er niet. De tram stopt bij alle haltes.

Controleurs in het openbaar vervoer ben ik hier nog niet tegengekomen, er zijn geen poortjes en je hoeft nergens je kaartje af te stempelen of te laten zien. Ik reis deze trip op een tweedaagse Frankfurtcard. Deze geeft korting op veel musea en vrij reizen met het openbaar vervoer binnen het stadsgebied van Frankfurt. Ik kocht mijn kaart bij de receptie van het hotel.

Het hotel is een goedkope en dat heeft zo zijn beperkingen. Mijn kamer is klein, maar met een eigen badkamertje. Het bed is laag en hard. Gisteravond werd er door gasten op de gang gerookt. Wiet. Dat kon ik door de deur heen ruiken. Gelukkig werd het na zeven uur stil en ik heb lang en goed geslapen.

Zingend in de regen

Voor alle duidelijkheid, ondanks de vervelende dingen heb ik het best naar mijn zin. Frankfurt is een moderne stad. Met veel hoogbouw in glas en oude huizen die hoogst waarschijnlijk zijn herbouwd na de oorlog toen deze stad in puin lag.

Vanmorgen ben ik rond half negen op pad gegaan. Eerst een stukje met de U-bahn 6 naar de Konstablerwache. Vervolgens gelopen op de Zeil, een ruime moderne winkelstraat met aan het eind het begin van de kerstmarkt. Hier sla ik linksaf richting de Main-oever. Aldaar de Eisener Steg brug over. Een loopbrug over de Main die aan beide zijden beladen is met fietssloten. Ik herinner me te hebben gelezen over deze sloten: het is een symbolische liefdesverklaring. Het is een maf gezicht al die sloten aan de brug. Aan de overzijde begint de Museumufer. Vele musea hebben hier een gebouw staan.

Zo ook het Duitse Filmmuseum. Voor wie van de historie van de film houdt een must. Omdat het museum pas om 10 uur open gaat kijk ik eerst wat rond in de museumwinkel. Hier vind ik onder andere speeldoosjes, waaronder eentje met de melodie van “singing in the rain”. Heel toepasselijk voor vandaag, want het is wederom een miezerige dag.

Het museum is ruim van opzet en biedt een kijkje in de wereld van de film zoals die vandaag de dag nog steeds wordt gemaakt. Er is een script, dat wordt verbeeld in een soort stripweergave. Ook een planning voor de film. Wanneer er wat wordt gefilmd, maar ook de plek en wie er bij betrokken zijn. Het zou wat voor Hugo zijn die les geeft in een computerprogramma die dit soort ingewikkelde schema’s verwerkt en er overzicht in schept. Op de tweede verdieping bevind zich de geschiedenis van de film, van de toverlantaarn tot een montage afdeling. Bijzonder om te zien hoe het ooit begonnen is.

Als ik een uur later weer buiten kom en richting het D.A.M. ,het Duits Architectuur Museum, loop staat aldaar een enorme rij. Op de een of andere manier schrikt me dat altijd af. In dit geval ook nog een grote schoolklas. Ik besluit door te lopen.

Op mijn hotelkamer had ik gisteren uitgezocht dat ik vanaf de museumufer maar een klein stukje hoefde te lopen tot de tramhalte van lijn 15 en 16 die beiden naar het Frankfurter Sudbahnhof gaan. Daar kan ik dan overstappen op tram 14 die naar de halte ‘Zoo’ gaat. Een leuke tramrit door een deel van de wijk Sachsenhausen en daarna over de Untermainbrucke die de Main weer overspant.

Ik doe bij mijn supermarktje om de hoek nog even wat boodschappen en geef mijn voeten rust.

Morgen neem ik de S-bahn 8 naar Mainz om daar de mooie route richting Dusseldorf te nemen langs de Rijn. Een route die ik samen met Hugo al eens heb bekeken op dvd.

Uiteindelijk neem ik dan de Keolis-trein naar Venlo, en dan de trein naar huis.

Terug naar huis

Vannacht werd ik ineens heel verkouden, dus van slapen kwam niet veel. Bovendien heb ik met mijn gehoest menig buur wakkergehouden, de muren waren dunnetjes in het hotel. Entschuldigung! Gelukkig ging het vanmorgen beter.

De rit met S-Bahn 8 was een lange zit, maar de moeite waard. De lijn met als eindpunt Wiesbaden kronkelt prachtig door allerlei dorpjes voor mijn eindpunt Mainz.

Mainz daarentegen is vreselijk, omdat ik nog wat tijd had liep ik even het centrum in. Mainz is verpauperd en grauw. Snel weer naar het station. De IC naar Düsseldorf heeft maar 5 minuten vertraging en loopt dat in de mooie route langs de Rijn weer in.

Langs de Rijn wordt veel wijn verbouwd. De stukken land lopen dikwijls onnoemelijk stijl naar beneden, waardoor ik mij afvraag hoe die wijnboer het oogst en verbouwd.

Dikwijls is het land in terrasvorm opgebouwd, zoals de rijstvelden in het oosten.

In Düsseldorf een korte overstap op het lijntje naar Venlo. Een exploitatie van Keolis.

De trein is druk en er zijn weinig zitplaatsen. Voor mij hurkt een moeder met twee jonge kinderen. De oudste zal een jaar of drie zijn. Hij mag op de klapstoel tegenover mij zitten. Moeders blijft echter gehurkt bij de jongste zitten. Ik kon er niet te lang naar kijken, ik kreeg er bijna kramp van!

In Venlo stap ik over op een nieuwe dubbeldekker van de NS. Jarenlang hebben hier oude treinen gereden met een rijtuig met hoge opstap. Lang geleden heb ik fietsvakanties gemaakt. Probeer maar eens een fiets met bepakking in deze trein te hijssen.

Bij aankomst in Den Haag blijkt er aanrijding te zijn op het traject waar ik zo pas langsgekomen ben. Een trein later en het heel lang kunnen duren voor ik thuis was gekomen.

Het uitzicht vanuit mijn hotelkamer in de avond.