Maastricht 2017

Vertrek:

Om niet een half uur op Utrecht Centraal te moeten wachten op de trein naar Maastricht, maak ik een klein ommetje via Amsterdam Sloterdijk. Eind jaren ’90 kwam ik daar tweewekelijks om via Sloterdijk met tram 12 of 14 naar halte Rijpstraat te rijden. Mijn oma leefde toen nog en ik bevoorraadde haar met boodschappen. Wat is het veranderd daar! Grote bedrijfspanden en tram 12 staat ook niet meer op z’n oude plek. Toen stond die aan de voorzijde van het station. Tijden veranderen.

Eerste klas

Omdat ik deze keer met twee tassen reis heb ik een eerste klas kaartje. De eerste klasse heeft meer ruimte en doorgaans minder passagiers. Als de trein naar Maastricht arriveert hijs ik mij de trap op naar boven naar de stiltecoupé. Waar twee conducteurs druk in gesprek zijn in de verder lege coupé. Het gesprek valt meteen stil en ze kijken mij wat verstoord aan. “Goedemorgen”, groet ik en ik krijg een goedemorgen terug. Maar ik heb de conducteurs niet meer gehoord, wat ik niet kan zeggen van de toeristen die op Amsterdam Centraal hun plek innemen.

Het hotel

Met slechts twee minuten vertraging kom ik na ruim drie uur treinen in Maastricht aan. Ik ben te vroeg als ik mijn snel gevonden hotel binnenstap. Er wordt gebeld met de schoonmaakdienst. Appartement 2 is over twintig minuten klaar. Ik vraag of er een lobby is waar ik even kan plaatsnemen en wordt het lege restaurant gewezen. Als ik de vraag of ik ook wil ontbijten in het hotel negatief beantwoord laat de hotelier mij verder aan mijn lot over. Ik ga dus zelf na 25 minuten nog maar eens vragen en na weer bellen krijg ik een sleutel tot een donker halletje en een enge steile trap die naar appartement 2 leidt. Al lang blij dat ik maar één trap op hoef verbaas ik me over de luxe van het appartement. Het is in drie kamers ingedeeld: een woongedeelte; een slaapvertrek, met airco en een keuken met aangrenzende douche en toilet. Als pluspunt is er ook nog een buitenzitje.

Ik doe nog even boodschappen bij een nabij gelegen AH en ga genieten van het appartement.

Bezoek aan Eijsden

Het appartement is erg gehorig. De straat aan de voorzijde heeft enkel-glas en alles wat er in het smalle straatje gebeurd is hoorbaar boven. Gelukkig is de slaapkamer aan de achterzijde. Er wonen echter studenten onder en die waren gistermiddag en -avond duidelijk aanwezig. De studenten gingen stappen ’s avonds, dus die heb ik tot de volgende dag niet meer gehoord.

Na een beroerde nacht, stond ik vanmorgen om 7 uur op de bus naar Eijsden te wachten. In mijn tienertijd wilde ik al een keer naar Eijsden, het meest zuidelijke station van Nederland. In die tijd reed de NS nog naar dit dorp. Maastricht was al zuidelijk, maar het kon nog zuidelijker…

Station Eijsden

Het is er nooit van gekomen. Tot op de dag van vandaag. Het historische centrum van Eijsden is mooi, maar staat bomvol auto’s. Om daar te fotograferen is dat gegeven alleen maar ergerlijk. Veel foto’s heb ik dus niet gemaakt. Natuurlijk heb ik ook het stationnetje van Eijsden opgezocht. Op deze historische plek stond ooit de Duitse keizer Wilhelm II te wachten op toestemming van de Nederlandse regering om binnen te mogen. Een passend bord aan de voorzijde van het station herinnert daar nog aan. Nu rijdt er een stoptrein van de Belgische spoorwegen tussen Hasselt en Maastricht die Eijsden aan doet.

“Shit”

Als ik op de trein naar Maastricht sta te wachten hoor ik een mevrouw met fiets “shit” roepen. Ze leest op het electronisch vertrektijden display dat de trein naar Luik niet alleen later dan normaal rijdt ( de dienstregeling is sinds kort aangepast), maar ook nog eens niet verder dan Visé rijdt. Ze klampt de komende tien minuten iedereen aan op weg naar het perron met de vraag of zij iets weten over de trein naar Luik.

Verder is Eijsden een van de weinige stations waar geen bus stopt. De stadsbus waar ik mee gekomen ben stopt een eind verder het dorp in.

Bonnefanten Museum

Aan het eind van de ochtend loop ik nog even het Bonnefantenmuseum binnen. Mooi museum, waar onder andere de verzameling middeleeuwse sculptuur en nijverheid is tentoongesteld die door een plaatselijke verzamelaar bijeen gebracht werd. Het is een collectie die ik niet had willen missen. Ik heb niets met de bijbel en nog minder met Bijbelse voorstellingen, maar deze voorstelling had iets dat me raakte. Misschien wel het huiselijke dat de verzamelaar had met zijn collectie.

Even later bezoek ik het Centre Céramique waar de bibliotheek van Maastricht zich gevestigd heeft. Altijd leuk om even de sfeer te snuiven van de plaatselijke bieb. Wat me opvalt is dat de jeugd bijzonder goed gemanierd is en keurig een prettige dag toewenst. Dat zie je in het westen maar weinig.

Kerkrade

Vanmorgen was de planning om met de trein van 10u19 naar Heerlen te snellen om daar de krappe aansluiting op de stoptrein naar Kerkrade te halen. Gelukkig was ik ruim op tijd op het station van Maastricht, zodat ik de eerdere stoptrein naar Heerlen kon nemen waardoor ik meer tijd heb voor de aansluiting naar Kerkrade. Wat zoekt een mens in Kerkrade? In dit grensplaatsje kun je op de railbus van de ZLSM stappen. De Zuid-Limburgse Stoom Maatschappij onderhoudt een railbus verbinding met Simpelveld via het door de NS afgestoten zo genoemde ‘Miljoenenlijntje’. Als Ov-hobbyist is het leuk om dit traject toch eens te berijden. Zo gezegd kwam ik op tijd aan in Kerkrade.

ZLSM-railbus

Mijn handige mobiele telefoon vertelt me ondertussen dat de trein van 10.19 uur nooit is vertrokken uit Maastricht. Dat is geluk hebben. Met nu een half uur speling in Kerkrade loop ik naar het centrum waar blijkt dat er heel veel verzorgingsflats zijn gebouwd tussen het station en het centrum. Het lijkt alsof Kerkrade alleen uit hulpbehoevende ouderen bestaat. Totdat ik in het centrum een kermis spot. Het is tijd om terug naar het station te gaan en daar de komst van de ZLSM-railbus af te wachten. Ik ging er vanuit dat de railbus op het station zou stoppen. Als ik de railbus uiteindelijk zie aankomen blijkt deze niet zover te gaan ergens zo’n 750 meter voor het station blijft de bus staan. Het is te ver voor een sprintje, ook omdat de railbus maar vijf minuten blijft staan voordat hij weer naar Simpelveld vertrekt. Uit pure frustratie besluit ik de gewone trein weer terug naar Maastricht te nemen. En zo komt een leuk plan tot een abrupt eind.

Frontenpark

Mijn laatste dag in Maastricht gebruik ik om Maastricht zelf te ontdekken. Zo heb ik gelopen door het  Frontenpark, een vergeten deel van Maastricht waar vroeger industrie heeft gestaan. Hier stikt het van de keutels van de schapen die mogen grazen op de wallen. Als ik op een pad naast een afgebakend stuk met schapen loop gaan de beesten niet eens opzij, zo mak zijn ze. Na mijn rondje besluit ik terug te lopen naar het centrum van Maastricht met z’n middeleeuws aandoende straten geplaveid met kinderkopjes.

Kwart voor acht!

Ik schrik wakker kwart voor acht?! Het blijkt dat ik mijn vierkante reiswekker een kwartslag heb gedraaid waardoor het  in werkelijkheid pas rond 5 uur is. Ik kan nog even liggen. Tegen de tijd dat het werkelijk 8 uur is, ben ik al onder de douche geweest en heb ik de keuken en badkamer opgeruimd. Het wordt tijd voor een laatste ronde door mijn appartement en de afrekening in het hotel. De trein richting het westen vertrekt op tijd. En eenmaal in Leiden heb ik een snelle aansluiting op de stadsbus. Voor het eerst in mijn vakantieweek regent het. Welkom thuis.

Meer foto’s? Klik dan hier.

Klik op de afbeelding om de link te kunnen volgen.