Hamburg 2018

Hamburg 21-26 mei 2018

Vertrek uit Leiden

Als ik om kwart over zeven op station Leiden arriveer, ligt het busstation er verlaten bij. De eerste bus op deze tweede pinksterdag vertrekt pas over 20 minuten richting Schiphol. Tegen die tijd ben ik al onderweg met de sprinter naar Amsterdam Centraal en als uiteindelijke reisbestemming Hamburg Hbf. Ik ga in het achterste rijtuig zitten. 1e klas, dus in stijl. Even voor vertrek stapt ook de conducteur in die zich zetelt op de plek van de machinist, helemaal achterin. Het blijkt een luie conducteur. De enige reden om zijn plekje te verlaten is om de deuren na een station weer te sluiten, verder klinken er geluiden uit de cabine die er op duiden dat hij een film of serie aan het kijken is. Lastig hoor, als je die gemiddeld om de 8 minuten moet onderbreken omdat je je werk moet doen.

Eenmaal aangekomen in Amsterdam, haal ik een broodje bij de broodzaak beneden in de hal. Een alleraardigste jonge dame helpt me om na het afrekenen mijn papieren wisselgeld in mijn portemonnee te krijgen. Door het gesjouw met mijn koffer, tril ik behoorlijk en probeer dan maar eens alles netjes op te bergen.

De reis per internationale trein

Om 8.45u rolt de Duitse ic het station binnen. Ik sta zoals aangegeven netjes bij de achterzijde te wachten. Dan blijkt dat de trein weer eens in omgekeerde volgorde is geassembleerd. Op naar de voorzijde dus, dwars door de stroom reizigers met koffers heen.

In Osnabrück, waar ik overstap op de vertraagde ic (= intercity) naar Hamburg Hbf, is in geen velden of wegen een lift te vinden en dus zeul ik mijn zware koffer de trap op. Als de ic binnenkomt is de samenstelling van de rijtuigen wederom geheel afwijkend van het bord op het perron. Geen zin om al die rijtuigen af te gaan in deze overvolle trein. Ik ga uiteindelijk op een stoel in het gangpad zitten in een tweede klas rijtuig. Deze stoel zit veel beter dan die leren stoel in de eerste klas van de trein van daar net, ook na ruim anderhalf uur.

Aankomst Hamburg Hbf

Mijn eerste kennismaking met Hamburg is via de Hbf. Dat een heel treurige bedoening is. Druk en veel landlopers, junks en daklozen. En buiten staan nogal wat rokers die er voor zorgen dat je af en toe een vleug rook inademt, heel vies. Het duurt even voor ik er achter kom dat de automaat voor de HVV (het stadsvervoer van Hamburg) geen zeven dagen kaart verschaft. In het ‘Reisecentrum’ van de HVV krijg ik die wel en ik zie ook waarom: mijn naam moet er op. Voor slechts 28 euro ben ik in het bezit van een kaart waar ik al het openbaar vervoer van Hamburg in mag. En het allerleukste is dat je nergens hoeft in- of uit te checken. Ook geen poortjes.

Als ik op zoek ga naar de U3 die langs St Pauli komt, zie ik dat de toegang naar de Ubahnstations veelal via een trap is. Nu kan ik wel trap op, maar trap af is met een voet die niet buigen kan heel vervelend. Liften zijn er wel, als je zoekt en geen haast hebt. Maar met een zware koffer heb ik geen keus.

Het hotel is gauw gevonden. Op ongeveer 6 minuten loopafstand van St Pauli. De mevrouw die mij incheckt is bijzonder vriendelijk en als ik eenmaal boven (mijn kamer is op de 5e verdieping) ben en mijn kamer niet ontgrendeld krijg, loopt ze mee naar boven. De kaart moet ondersteboven in de sleuf. Die mogelijkheid had ik nog niet geprobeerd. Ik verontschuldig me.

Omdat ik op tweede pinksterdag aankom is de plaatselijke super dicht. Ik ben aangewezen op de Hbf. Het kost me uiteindelijk anderhalf uur, uit en thuis, om de boodschappen te halen. Morgenochtend is de supermarkt in de buurt al om 7 uur open. Ik zal er zijn.

Dag 2

Vanmorgen om 8 uur sta ik bij Edeka, de plaatselijke supermarkt. Naast Edaka is er ook nog een Rewe, die ik morgen ga bezoeken. Ontbijt ingeslagen en iets voor vanavond. Als ik heb ontbeten ga ik op pad naar het museum voor de Hamburgse geschiedenis. Dat leek mij een goed begin voor deze reis. Eenmaal daar blijkt het museum op dinsdag gesloten en ik steek door het park naar St Pauli, het U3 station waarvoor je een drukke weg moet oversteken. Welke stadsplanner heeft dit nu weer op zijn of haar geweten?

Ik stap bij de Landungsbrücke uit. Aldaar heb je een goed zicht op de haven en alweer een brug met van die slotjes om de vriendschap te bezegelen.

Via de kade loop ik de Speicherstadt binnen. Een deel van de haven waar vroeger alle pakhuizen stonden. Nu is er onder andere het Speicherstadtmuseum. Een heel klein museum dat het verhaal van de import en op- en overslag van koffie verteld. Wat hebben die havenarbeiders hard moeten werken vroeger!

Dag 3

Vanmorgen om kwart voor zeven vertrokken om naar Miniatur Wunderland Hamburg te gaan. Ik had al thuis een kaartje gekocht. Om half acht ging de deur open en mocht ik naar binnen. Deze miniatuurstad en landschappen doet denken aan de spoorbaan zoals menig hobbyist zich herinnert thuis op zolder. Alleen hier is het helemaal uitgebouwd met heel veel detail. Zo geldt er ook een avondschemer en nacht. Dan zie je pas hoe mooi al die led verlichting is. Ik heb er 50 foto’s gemaakt en een klein filmpje. In de ochtend is het nog niet zo druk en had ik alle tijd om mooie foto’s te maken. Als ik twee uur later weer buiten sta, loop ik nog nagenietend de stad weer in. Via het park “planten en blomen”, waar het gezang van de vogels een lieve lust is. Ze overstemmen bijna het verkeer dat voorbij raast op de wegen naast het park. Ik loop via het park naar het museum voor de geschiedenis van Hamburg. De geschiedenis van deze stad loopt via de 16e eeuw met de eerste burgervader via de grote stadsbrand in 1842 (vergelijkbaar met de brand in Londen in 1666) die bijna de hele binnenstad in as legde. Tot een hele tentoonstelling over de eerste joden in Hamburg Altona en de joden vervolging in de ‘NS-zeit’ zoals de Nazi-tijd in het Duits wordt genoemd.

‘s Middags doe ik mijn boodschappen bij Rewe, het supertje om de hoek. Veel biologische spullen, waaronder muesli zonder vruchten en dus geschikt voor mijn suikerarm dieet.

Ik SMS wat met Hugo, die graag wil weten hoe ik Wunderland gevonden heb. Daarna gebruik ik de magnetron van de combi-oven die ik op mijn hotelkamer heb. Ditmaal is er ook een boekje met instructies over hoe het apparaat te bedienen. Geen luxe als je bedenkt dat ik gisteren aan half uur bezig ben geweest om de oven te bedienen. Toch is dit het eerste hotel in mijn reizen die een dergelijke beschrijving heeft.

Dag 4

Vanmorgen ben ik de wijk gaan verkennen. Mijn hotel ligt in de wijk Neustadt. Een wijk met veel nieuwbouw maar in een stijl die me wel aanspreekt. Eerst ben ik op zoek gegaan naar een apotheek en daar een tube voet-crème gekocht. Mijn rechtervoet ontwikkeld een kloof en met de problemen die dat kan geven als daar een ontsteking bij komt, neem ik het zekere voor het onzekere. De Duitse apotheek is echt op klanten ingesteld. Dat is in Nederland niet altijd het geval kan ik u verzekeren. Ik ben nu in het bezit van een dure tube voet-crème, maar uitermate goed geholpen.

Mijn route liep kriskras door Neustadt en heeft veel foto’s opgeleverd. Hopelijk genoeg voor een fotoboek.

Dag 5

De dag begonnen door met de S-bahn naar de halte Köningsstraße te rijden. Van daaruit is het een klein stukje naar Altona-balkon lopen. Vanwaar een mooie plek om vanuit de hoogte een aantal foto’s van de haven te maken en van de Kohlbrandbrücke die in de verte te zien is.

Deze morgen zit het met de pijn in mijn voet niet mee. Ik begin er al aardig last van te krijgen.

Hopelijk zijn de foto’s goed geworden en aangezien ik nog even vooruit wil besluit ik om de S-bahn terug naar de halte Stadthausbrücke te nemen om daar de U4 richting Haven-city Universität te nemen. Niet dus. Een aardige agente die toevallig dezelfde richting op moet wijst mij erop dat ik de volgende halte moet nemen en daar overstappen kan op U4. Ze doet me helemaal uitgeleidde naar het perron van U4.

Eenmaal aangekomen bij de havens, wandel ik naar het prototyp museum waar ik de geschiedenis van het protype race- en personenwagens kan bekijken. Het blijkt meer race dan personenwagens, al staat er een mooie vw-bus type T1. En het model racewagen waar in de zestiger jaren van de vorige eeuw mee geracet werd. Die heb ik ook op de gevoelige plaat vast gelegd.

Toen weer terug naar het hotel. De voet geeft aan niet meer te willen. Ik neem bus 111 naar Baumwall, een halte voor U3.

Al strompelend haal ik nog even brood bij de bakker en nestel mij op de bank. De wasmachine doet de was terwijl ik dit schrijf.

Heerlijk zo’n hotel met een wasmaschine en droger. De was kan weer schoon mee naar huis morgen.

Dag 6

Vanmorgen eerst bij de bakker om de hoek wat ingeslagen aan ontbijt. Daarna de S1 naar Hamburg Hbf, waar ik al om 8 uur binnenrol. Ik besluit een trein eerder te nemen en daarna in Bremen een Re (Regional Express) naar Osnabrück te zoeken. De ic naar Bremen is bomvol en alle plaatsen zijn gereserveerd of bezet. Ik blijf staan in het gangpad. Niet goed voor de voet maar ik houd vol en kom nog niet eens gebroken aan in Bremen. Op dit tijdstip is het heerlijk rustig in de lokale trein ik kom dus weer helemaal bij mijn positieven in deze trein. Ook de ic naar Amsterdam is rustig. De drie Spaanstalige fahrgäste in mijn compartiment slapen of luisteren muziek.

Intussen krijg ik berichtjes van Hugo die, heel attent, informeert naar de conditie van mijn voet en zelf op weg is naar Dordrecht, waar het tweejaarlijkse evenement Dordt in stoom plaats vindt.

In Amsterdam is het even flink doorstappen om de aansluitende bomvolle sprinter richting Den Haag te halen. Het perron vult zich met uitstappende passagiers uit de richting Berlijn die Amsterdam onveilig gaan maken, te beginnen met het perron. Af en toe moet ik vaart minderen en zoeken naar de beste plek om de stagnerende massa te omzeilen. Maar ik haal de sprinter naar Den Haag en wat ben ik blij met mijn eerste klas kaartje.

In Leiden geeft de buitenthermometer 30 graden aan. Gelukkig is mijn woonkamer met 23 graden nog redelijk koel. Tijd om mijn koffer uit te pakken en het eten op te zetten. “Business as usual”.

Meer foto’s? Klik dan hier.
Klik op de afbeelding om de link te kunnen volgen.