Helsinki 2016

Helsingforst

Met een uur vertraging op Helsinki Vantaa aangekomen. Vanwege de slechte weersomstandigheden in Amsterdam en het feit dat er een landingsbaan was afgesloten hadden alle Europese vluchten vertraging. Helaas zag ik pas bij aankomst op Schiphol dat er vertraging was. Toen de trein naar het centraal station van Helsinki. Ik had onthouden dat ik trein P moest nemen. Wat ik niet meer wist was dat op de treinen Helsingforst als eindbestemming was aangegeven. Dat is Fins voor Helsinki. Bij navraag bleek dat het centraal station te zijn.

Mijn verblijfadres

Mijn kaartje uit de automaat bleek fors duurder dan begroot. Ik nam een kaartje voor 5 dagen, dat het ook met 4 x 24 uur mogelijk was zag ik later pas.

Eenmaal uitgestapt op het centraal station, moest ik zoeken en vragen naar de standplaats van tram 4. De halte van tram 4 ligt aan de oostzijde van het station ongeveer 300 meter ten oosten van het stationsplein.

Twee lieve Finse dames van het hotel, lieten me weten dat het wifi-signaal niet in alle kamers komt, terwijl hier wel mee wordt geadverteerd. Ik bof, mijn kamer op de tweede etage heeft een goede ontvangst van de wifi. De lift komt bij iedere etage tot de helft en daarna moet je nog een klein stukje met de trap. Een alleraardigst liftje,

Met een gewone deur en een tussen hekwerk. De bedoeling is dat je eerst de deur sluit en dan het hekje. Het duurde even voor ik het begreep. Overigens gaan in Finland alle deuren naar buiten toe open, ook de voordeur.

Een leuk supermarktje in de buurt. Bediend door jonge meiden, maar de groenten zijn net als in Zweden heel erg duur. Van de week maar eens op de markt kijken.

Korkeasaari (Helsinki Zoo)

Een lange rit met veel bochten en stevige verkeersdrempels op de weg. Zo bracht buslijn 16 me vanmorgen naar het eiland met een hele dierentuin erop. Te midden van een grote schoolklas met 6-8 jarigen die allemaal rustig bleven zitten en staan in de bus. Veel van deze kleine mensjes al voorzien van een mobiele telefoon. Eenmaal aangekomen bij de Zoo moesten we toch nog 40 minuten wachten. Want pas om stipt 10.00 uur ging het hek open. Daarna nog zo’n 500 meter over een brug naar het eiland Korkeasaari. Hierop ligt de dierentuin van Helsinki. Helaas heb ik weinig dieren gezien, zelfs mijn favoriet, de uil, en wel een Huuhkaja (oehoe) – in het Fins ligt hier bij de uitspraak een klemtoon op de eerste en laatste lettergreep, waarbij de u als een oe wordt uitgesproken – nergens te bekennen. Het is een rotsachtig eiland waarmee de buitenverblijven van de dieren zijn geplaveid. Op de terugweg nam ik lijn 16 naar z’n eindpunt het Rautatientori, het centraal station. Een prachtig gebouw met dubbele toegangsdeuren ter isolatie, want het kan hier in de winter erg koud worden. Meer dan 20 graden onder nul is geen uitzondering. Ook mijn appartement is voorzien van een dubbel raam met een spouw van ruim 10 centimeter er tussen.

Na wat boodschappen gehaald te hebben nam ik tram 4 weer terug. Op het stationsplein veel muziek met een saxofoon die meespeelt naast een beatbox. Het klonk wel aardig. Lijn 4 rijdt van het station naar mijn halte Kauppiaankatu (koopmansstraat) over een bochtig traject met enkele klimmers en dalers.

Tallinn

Vanmorgen stond ik weer veel te vroeg aan de balie van de Viking-line terminal. Het ophalen van mijn kaartje dat ik via internet had gekocht verliep vlot. Je laat je identiteitskaart zien en je krijgt een ouderwets kaartje met magneetstrip om door een automaat te halen waarna je kunt inschepen. De heenreis naar Tallinn (Estland) was iets om niet te vergeten. Omdat ik vroeg was zag ik de entreehal vollopen. Geen stoeltjes genoeg om alle mensen plaats te geven. Ik hoorde Zweedse klanken en Fins en een enkele klank die ik als Russisch kon thuisbrengen. Ik zit op een stoeltje naast de deur die straks toegang geeft tot de loopplank naar het schip, de Viking Xprs, genaamd. Naarmate de tijd verstrijkt verdringen zich veelal oudere mensen met boodschappenkarretjes, koffers en tassen voor de deur. En het duurt nog ruim een uur. Ondertussen probeert men met harde Finse popmuziek het geluid van de mensenmassa te laten overstemmen. Pas na 11 uur komt de Viking Xprs langs de kade. En als de deur dan open gaat lijkt het wel een uitverkoop. Met z’n allen tegelijk spoeden zij zich over de loopplank. Het is een groot schip en er is voor bijna iedereen wel een plaatsje, vanwaar deze spoed, vraag ik mij af.

De oude stad

Na 14.00 komen we aan in Tallinn, waar het verkeer zich al op een zelfde manier door de drukke straten perst. Het is even doorbijten, 20 minuten langs een van de drukke wegen lopen in de brandende zon, het is juist vandaag een uitzonderlijke warme dag. De oude stad van Tallinn is ook druk. Ditmaal met toeristen en heel veel terrasjes. Winkeltjes zijn er niet zo veel, ze zijn zeker op de Pikk (Pikk tänav is in het Estisch Langestraat), moeilijk te herkennen. Er zijn nauwelijks etalages en sommige winkels zetten daarom een kraampje buiten. Op het grootste plein in de stad een marktje met vooral lokale, zelfgemaakt toeristen spul. De stadsgebouwen en nauwe straatjes zijn een lust voor het oog, als je de toeristen wegdenkt. Ik besluit naar het station te lopen. Wat ik daar aantref is niet bepaald oogstrelend. Het lijkt alsof ik terug ben in het Oostblok voor Peresstroyka en glasnost. Wat een troosteloze boel. Op openbaar vervoer gebied is er wel veel te zien. Er rijden naast hypermoderne bussen ook trolleybussen en er zijn trams. Op het station niet zo heel veel sporen. Er rijden treinen naar alle richtingen en naar St. Petersburg en Moskou.

Vegetarische pizza en een flesje gekoeld water

De winkeltjes in het stationsgebouw zijn bemand door vrouwen gekleed in Oostblok-kleding en hier en daar een modern tintje. Wat betreft de verkoopwaar lijkt het op de oude inboedel van de voormalige staatswinkels samengevat op een paar kramen. Flesjes water voor 63 eurocent ongekoeld en aan de flesjes te zien staat het er al een tijdje. Als ik weer buiten sta zie ik een tentje dat pizza verkoopt. Aangezien het voedsel op de boot vergezeld gaat van harde muziek die mij niet aanstaat. Besluit ik voor een vegetarische pizza te gaan met een flesje gekoeld water. Ik reken 5 euro 10 af. Ook de prijs lijkt oostblok van tien jaar terug. Toegegeven de pizza heb ik wel eens lekkerder gegeten, maar mijn maag is weer gevuld voor de terugreis. Ik haal mijn puzzelboekje tevoorschijn en de tijd vliegt voorbij. Ik ben blij weer terug te zijn in Helsinki.

Do not disturb

Wat een regenachtige dag had kunnen worden, bleef een benauwde bewolkte, maar droge dag. Om half 9 op pad. Eerst naar de toeristenmarkt, aan de Kauppatori. Veel eetstalletjes en stalletjes met zelfgemaakte spullen. Ik heb me laten verleiden om een t-shirt te kopen met een kat in een hangmat. De tekst: “do not disturb”. Een Finse tekst was leuker geweest, maar die was er niet met zo’n leuk plaatje. Naast de toeristenmarkt is er vlakbij de oude overdekte markt, waar de Finnen zelf komen. Het heeft wat weg van de markthal in Rotterdam, maar kleiner en minder toeristisch.

Are you free?

Op mijn verlanglijstje staat een vulpotlood omdat het potlood dat ik bij me had kapot is gegaan. Ik loop bij het grootste warenhuis van Helsinki naar binnen, Stockmann. Vreemd, maar waar, Stockmann verkoopt helaas geen vulpotloden. Ik probeer het bij de ernaast gelegen Academische boekhandel. Daar schiet ik een mevrouw aan die een vertegenwoordiger blijkt te zijn van de boekhandel. Als ik mijn verhaal doe, roept zij er iemand bij: Ze wuift naar een collega en roept “Are you free? “. Haar collega kwam aangesneld en roept terug “Yes, i’m free!”. Ik voelde me staan in het warenhuis uit de serie “Are you being served?”. Een zeer komische situatie. Laat zij nu de prachtigste vulpotloden hebben. En ik kan er ook nog terecht voor navullingen. Ik had mezelf voorgenomen om het trammuseum in Helsinki te bezoeken. Een zoektocht, maar uiteindelijk in een uithoekje van de echte tramremise heb ik het museum gevonden. Museum is een groot woord. Er staan vijf trams, een paardentram, enkele trams uit de begintijd van de elektrische tram en drie trams uit de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw.

Het stadsmuseum

De etalages met kaartjes uit verschillende perioden en andere parafernalia waren meer de moeite waard. Vooral de kast met de toegangskaartjes was leuk om te bekijken. Aan het eind van de tweede gang een heus boekwinkeltje? Hoopvol loop ik die kant op. Helaas heeft het boekwinkeltje wel Finse boeken, maar die hebben niets te maken met trams. Een afknapper. Ik stap in de buurt op tram 7b die me naar het sanaatintori brengt. Daar vlakbij is het stadsmuseum. Op internet had ik gezien dat er een leuke tentoonstelling was over voorwerpen die in verbinding staan met verbroken relaties. Zo lag er een garde met een erg leuk verhaal over de link met een verbroken relatie. Helaas wist ik niet of ik het mocht fotograferen en dus heb ik het niet gedaan en ben ik de tekst vergeten. Verder een verhaal met een maquette van Helsinki omstreeks 1870, toen de stad enorm begon te groeien. Omstreeks 1870 had het 30.000 inwoners, nu zijn het er ruim 550.000.

Als ik na het museum nog even over de markt wil zwerven wordt ik bijna overlopen door een schoolklas kinderen in de leeftijd 11-12 jaar. Op de markt een stalletje met brood. Precies wat ik nog nodig had voor vanmiddag en morgenochtend. De marktvrouw verteld dat het uit een kleine familiebakkerij komt. Het bevat 40% rogge en maar 1 % zout.

Via de Uspenski kathedraal loop ik naar mijn appartement.