Groesbeek 2025

Groesbeek, 19-24 mei 2025

De trein

Sinds de laatste wijziging in het spoorboekje gaat er een rechtstreekse trein van Den Haag naar Nijmegen via Leiden. Ik heb dus geluk dat deze trein mij zonder overstappen in minder dan twee uur naar Nijmegen brengt. Alles gaat goed totdat op station Amsterdam Bijlmer Arena een Roemeens voetbalelftal de trein binnenkomt. Potige jongens met even grote bagage. Je raadt het al: ze komen in mijn compartiment zitten. Weg rust. Gelukkig gaan ze er in Utrecht weer uit. Op het perron zie ik dat één van hen een sigaret opsteekt. Niet veel later durft de perronschoonmaker er wat van te zeggen. Terwijl mijn trein gereed is om weer te vertrekken zie ik dat de aangesproken voetballer al rokend op hoge poten verhaal gaat halen bij de schoonmaker. Mijn trein vertrekt, ik weet dus niet hoe het afliep. 

De sleutel

Eenmaal in Nijmegen aangekomen wacht ik een kwartiertje op buslijn 5 die mij naar Groesbeek brengt. Bij het hotel aangekomen wacht mij een verrassing: de receptie is gesloten. Gelukkig had ik een e-mail gekregen van het hotel met instructies voor het ophalen van de kaartsleutel uit een kluisje. De kluisjes bevinden zich buiten en met de gemailde code kan ik mijn kaartsleutel vinden. De lift brengt me in duisternis naar de eerste etage. De verlichting is defect. Tegenover mijn appartement, in het hotel, wordt gewerkt met een drilboor die een oorverdovend lawaai maakt. De bouwer gaat om vier uur naar huis. Ik vrees echter dat hij morgen weer terugkomt. 

Appartement

Het appartement zelf is zeer gedateerd. De meubels zijn bruin en er is een elektrische kookplaat uit de begintijd van het elektrisch koken. Ik zal morgen uitproberen of het werkt. Er is ook een oventje uit dezelfde tijd. En dan het internet. De firewall van het hotel heeft mijn e-mail geblokkeerd. Internetten gaat wel. Tot slot blijkt dat er ook geen warm water is.

Reichswald

De maat is vol. Vanmorgen heb ik mijn klacht geuit in een G-mail (want die werkt wel) aan het hotel. Daarna vroeg op pad naar het Reichswald, een bos net over de grens in Duitsland. Met behulp van de wandelapp van Komoot en een vooraf ingestelde route loop ik op veelal onverharde paden langs landerijen en over beekjes. De laatste etappe langs een lange weg waar auto’s je hard voorbij stuiven. Ik heb door tijdgebrek het Reichswald niet goed bekeken, maar de route ernaar toe is prachtig.

Upgrade

Weer thuisgekomen is er een verontschuldigende mail van het hotel. Aan het lawaai kunnen ze niet veel doen, er is een lekkage en die moet worden opgespoord en gedicht. De andere klachten nemen ze ook serieus: ik krijg een gratis upgrade naar een modernere kamer met warm water en een inloopdouche. De kamer ligt aan het eind van de gang, in plaats van tegenover de ruimte waar geboord wordt.

Geboor

Vanmorgen geboor vanaf half 9. Niet meer zo hevig als de afgelopen dagen, maar duidelijk hoorbaar. Als ik een uur later langs loop vertelt de man die verantwoordelijk is voor de geluidsoverlast dat het lek is gevonden. Ik rook vanmorgen een brandlucht en die kwam van het lassen. Er volgt een kort gesprek over de reparatie en het opsporen van het lek. De werkzaamheden zijn nog niet klaar vrees ik.

Huis van de Geschiedenis

Om 10 uur neem ik de bus naar Nijmegen voor een bezoek aan het ‘Huis van de Geschiedenis’. Komoot wijst me de route door Nijmegen en zegt dan doodleuk: “u heeft uw bestemming bereikt”. Later blijkt dat ik er vlakbij ben, alleen niet precies. Met enige moeite vind ik de plek. Het ‘Huis’ blijkt te huizen in een voormalige kerk. Binnen een boeiende tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog en wat met name de afloop van die oorlog heeft betekend voor de mensen in Nijmegen en omgeving. Aan het begin van de kerk, tegenover de ingang een groepje vrijwilligers(?) dat druk met elkaar in gesprek is. Eén van hen heet mij welkom en vraagt of ik voor de tentoonstelling kom. Dat bevestig ik. Terwijl ik de tentoonstelling bekijk zijn de dames en heer weer druk in gesprek hetgeen goed te horen is in de galmende kerk.

De Waal

Vervolgens loop ik bergaf naar de Waal die langs Nijmegen stroomt en fotografeer de spoorbrug, waar je ook als wandelaar op kunt. Daarvoor moet je een hoge trap op. Om mijn pijnlijke voet te sparen doe ik dat niet. Trap op gaat wel, maar ik wil ook weer naar beneden. En dat doet de meeste pijn. Wel jammer, ik had die brug graag op gewild. 

Broodje

Als afsluiting koop ik een broodje op het station bij een mevrouw op leeftijd, die duidelijk vermoeidheid uitstraalt. Hopelijk mag ze gauw van haar pensioen genieten. 

AH

Op de terugweg stap ik een halte later uit in Groesbeek om zo dichter bij AH te zijn voor de nodige boodschappen. Er zijn twee AH’s vlak bij elkaar in Groesbeek. Maandag heb ik de eerste bezocht, vandaag de Albert die meer tegen het centrum ligt. De route terug door een parkje is prachtig.

Kookplaat

Gisteravond zweeg de inductiekookplaat in alle toonaarden. Ik heb er vanmorgen een mailtje aan gewijd. De receptie lijkt permanent gesloten en alle communicatie loopt via een telefoonnummer of e-mail. Ik ben niet zo’n beller en zeker niet via de mobiele telefoon. Er is gelukkig nog een combi-oven en daarmee red ik me voorlopig wel.

Mook

Vanmorgen voor de zekerheid nog even de mobiele telefoon opgeladen. Dat ging vrij snel. Maar toch een half uur later vertrokken dan ik in eerste instantie gepland had. Ik heb een route uitgezet naar het station van Mook, dat net over de provinciegrens met Limburg ligt. De route gaat voornamelijk door het bos en dankzij mijn wandelapp heb ik de route tot een goed einde gebracht. Het waren soms hele kleine bospaadjes die ik anders nooit had gevonden. Als ik iets voor half 10 station Mook-Molenhoek bereik is er net een trein naar Nijmegen vertrokken. Gelukkig rijdt die trein zeer frequent en na 10 minuten komt de volgende Arriva-trein. In Nijmegen mis ik de eerste bus terug naar Groesbeek omdat ik ‘m op een andere plek verwachtte dan waar hij vertrok. Maar ook de bus naar Groesbeek rijdt best frequent. 

Jongeren

Behalve van de borende en zagende loodgieter heb ik de hele week geen andere hotelgast gezien. Tot vandaag om even na 4 uur gerommel en stemmen op de gang klinken, andere gasten! Een half uur later arriveert een stel jongeren en ik voel de bui al hangen: dat wordt een kort nachtje met weinig slaap. Uitgerekend in de kamer direct boven mijn appartement trekt een drietal jongeren in. Het gevolg laat zich raden: pas om 1 uur is het stil.

Mijn laatste uurtjes

Om 5.45 uur sta ik weer naast mijn bed. Tijd om me klaar te maken voor mijn laatste uurtjes voor vertrek terug naar huis. Het is een rumoerige week geweest in een hotel dat duidelijk toe is aan een modernisering. De omgeving is echter prachtig en ik heb mooie wandelingen kunnen maken. Na 17 uur ‘s avonds was het op de laatste dag na doodstil. Ik heb in elk geval voor het eerst sinds lange tijd goed kunnen slapen, ook al ben ik toch wel weer blij om thuis te zijn.

Hieronder vind u de links. Klik op de afbeelding om de link te volgen.